Bitka na Košarama, koja se odigrala tokom NATO agresije 1999. godine, započela je na današnji dan, 9. aprila. Ova herojska odbrana pripadnika Vojske Jugoslavije trajala je 67 dana, tokom kojih su vojnici pružili izvanredan otpor protiv znatno moćnijih neprijateljskih snaga, sprečavajući tako kopnenu ofanzivu NATO-a.
Uoči Uskrsa 1999. godine, tokom 17. dana NATO bombardovanja, snage takozvane Oslobodilačke vojske Kosova (OVK) iz Albanije započele su žestok napad na rejon karaule Košare. Njihov cilj bio je proboj granice i otvaranje puta za ulazak NATO trupa u Metohiju. U tom trenutku, na suprotnoj strani granice nalazilo se oko 12.000 vojnika NATO-a, uključujući 5.000 Amerikanaca, sa značajnim artiljerijskim i vazdušnim kapacitetima.
Karaula Košare, smeštena na visini od 1.800 metara, bila je ključna tačka odbrane. Graničari Vojske Jugoslavije pokrivali su sedam kilometara državne granice u teško pristupačnom prostoru Juničkih planina. U aprilu 1999. godine, napadi su postali učestali, a sukobi su se intenzivirali sa početkom NATO bombardovanja 24. marta.
Napad na Košare 9. aprila bio je deo šire strategije koja je uključivala obmanu protivnika. U ranim jutarnjim satima, artiljerijska dejstva su se usmerila prema karauli Morina, dok su glavni napadi usledili na Košare. Neprijateljske snage, procenjuje se, iznosile su oko 1.500 boraca, dok su se na suprotnoj strani nalazile tek nešto više od stotinu graničara Vojske Jugoslavije.
Tog dana, napad na Košare započeo je masivno, uz podršku artiljerije i vazdušnih snaga NATO-a, koje su koristile nedozvoljene kasetne bombe. Borbe su trajale neprekidno tokom dana i noći, a graničari su se suočili s velikim teškoćama, opkoljeni sa tri strane. U popodnevnim satima 10. aprila, graničari su odlučili da napuste karaulu, dok su zapadni mediji kasnije izvestili o tome kao o velikoj pobedi snaga OVK.
U narednim danima, borbe su se nastavile, a pripadnici Vojske Jugoslavije su se reorganizovali, pojačani svežim snagama iz drugih jedinica. Uspeli su da odbiju nekoliko pokušaja napada na strateške visove, dok su kontranapadi u mesecu aprilu bili delimično uspešni, iako je povratak na prethodne pozicije bio otežan.
Tokom maja, Vojska Jugoslavije je nastavila da pojačava svoje operacije s ciljem vraćanja kontrole nad karaulom. Iako su se linije fronta malo menjale, intenzitet borbi ostao je visok. Kraj maja obeležio je promenu u fokusu neprijateljskih napada, koji su se prebacili južnije, ali su snage Vojske Jugoslavije i dalje pružale otpor na svim frontovima.
Kao posledica ovih sukoba, Vojska Jugoslavije je pretrpela značajne gubitke, sa 108 poginulih, među kojima su bili vojnici, rezervisti, dobrovoljci i starešine. Ranjeno je 256 pripadnika Vojske. Gubici na strani OVK i NATO-a takođe su bili visoki, a borbe su ostavile duboke tragove na lokalnom stanovništvu i regionu.
Bitka na Košarama ostaje simbol hrabrosti i otpora, a sećanje na ovu bitku i njene junake živi u kolektivnoj svesti naroda. Ova bitka se često ističe kao primer borbe protiv nadmoćnijih snaga, i kao podsećanje na žrtve koje su podnete u ime očuvanja teritorijalnog integriteta. Pomen na junake sa Košara podseća nas na značaj borbe za slobodu i dostojanstvo u teškim vremenima.
