Mnogi vernici se postavljaju pitanje da li je prikladno ići na groblje na sam dan Vaskrsa, želeći da podeli vaskršnju radost sa svojim dragim osobama koje su preminule. Ova dilema je često prisutna, posebno tokom velikih hrišćanskih praznika kada se slavi pobeda Hrista nad smrću. Poseta grobljima na Vaskrs za mnoge predstavlja čin ljubavi, nade i vere u večni život, kao što nas podsećaju događaji iz Jevanđelja.
Na dan Hristovog Vaskrsenja, Presveta Bogorodica i žene mironosice krenule su ka grobu da pomažu telo Gospodnje, dok su apostoli došli da se uvere u praznu grobnicu. Ova tradicija posete grobljima je duboko ukorenjena u pravoslavnoj verovanju i simbolizuje vezu između živih i mrtvih. Otac Dušan je istakao da se radost vaskrsenja može podeliti ne samo sa živima, već i sa onima koji su napustili ovaj svet. „Bog nije Bog mrtvih, nego živih, jer su u Njemu svi živi,“ navodi se u Jevanđelju po Luki.
Odlazak na groblje nije uslovljen određenim danima ili crkvenim obredima. To je dužnost svakog pojedinca da obiđe grobove dragih ljudi kada god osete potrebu. „Na groblje se može ići u svako vreme, pa i onda kada se u crkvi ne vrše pomeni za upokojene,“ naglašava otac. Posećivanje grobova, molitva i sećanje na naše srodnike i prijatelje je sveta dužnost, a oni koji su preminuli zaslužuju da ostanu u našem sećanju.
U različitim delovima srpskog naroda, običaji vezani za Vaskrs su posebno živopisni. Na primer, u Slavoniji, običaj je da se ide sa litijom na groblje od Vaskršnog ponedeljka do Nedelje Tomine. Tokom ovog perioda, vrše se opšti parastosi za sve preminule, a grobovi se ukrašavaju crvenim vaskršnjim jajima, simbolom vaskrsenja. Ova tradicija dodatno naglašava radost Vaskrsenja Hristovog, a pozdrav „Hristos vaskrse!“ postaje poruka nade i života upućena svim živima, kao i onima koji su napustili ovaj svet.
U blagodatnoj atmosferi Sabornog hrama Hristovog Vaskrsenja, uoči ovog velikog praznika, obavljeno je zajedničko krštenje gotovo pedeset vernika. Ovaj događaj je bio prožet snažnim porukama o večnom životu koje su duboko dotakle srca prisutnih. Ove zajedničke molitve i obredi dodatno jačaju zajednicu i povezuju vernike u njihovoj veri.
U duhovnom centru srpske crkve na Kosovu i Metohiji, patrijarh je odao počast Vaskrsenju, dok je mladim studentima i učenicima iz ovog područja omogućio obrazovni napredak zahvaljujući donaciji iz Zadužbine Sime A. Igumanova. Ove inicijative pokazuju kako crkva doprinosi obrazovanju i razvoju mladih, pružajući im mogućnost da se obrazuju i postanu aktivni članovi društva.
Na praznik Vaskrsenja Hristovog, među svetlim zidovima manastira Mileševa, zabeležen je prizor koji je postao duhovni simbol praznika. Susret i kuckanje vaskršnjim jajima između mitropolita Atanasija i umirovljenog vladike Filareta, sadašnjeg i bivšeg pastira Eparhije mileševske, predstavljaju simbol jedinstva i zajedništva unutar crkvene zajednice.
Svetu službu Božiju služio je mitropolit crnogorsko-primorski Joanikije sa sveštenstvom i vernim narodom. Ove svečanosti i okupljanja u crkvi, kao i posete grobljima, podsećaju vernike na važnost zajedništva, ljubavi i nade, naročito u ovim posebnim trenucima proslavljanja Vaskrsa. Vaskrs je vreme kada se slavi život, vera i nada, a prisutnost preminulih u našim srcima dodatno obogaćuje ovaj značajan trenutak.
