Dragomir Bojanić Gidra, poznat kao glumac koji je igrao ulogu komičnog Žike Pavlovića u serijalu „Žikina dinastija“, preminuo je na današnji dan, 11. novembra 1993. godine. Iza njegovog osmeha krio se veliki unutrašnji bol koji je proizlazio iz tragedija koje je doživeo u detinjstvu. Nakon smrti majke od tuberkuloze i streljanja oca, srpskog oficira, Bojanić je ostao siroče i primoran je bio da radi u fabrici kako bi preživio.
Bojanićevo detinjstvo obeleženo je tragedijama, a jedna od ključnih epizoda koja ga je potresla bila je noć u kojoj su mu odveli oca. Sa samo devet godina ostao je na ulici, a neki deda ga je pokupio i odveo da radi u fabrici konzervi. Nakon što je završio srednju školu za preradu mesa, voća i povrća, Bojanić se zaposlio u fabrici „Crvena zvezda“. Ipak, ljubav prema umetnosti nije ga napustila, te je kroz amatersko pozorište stigao do Kragujevačkog narodnog pozorišta, a potom i do Beograda.
Legenda kaže da su kolege iz pozorišta skupile novac kako bi mu omogućile upis na Akademiju, gde je sa lakoćom ušao u klasu poznatog Raše Plaovića. Bojanićeva karijera u Narodnom pozorištu počela je već nakon prve godine fakulteta, a postao je poznat po svojim glumačkim ostvarenjima.
Bojanić je bio oženjen Ljiljanom Kontić, glumicom sa kojom je dobio ćerku Jelenu. Njegova karijera obuhvatala je uloge u filmovima, pozorištu i televiziji, a najpoznatiji je bio po ulozi u serijalu „Žikina dinastija“. Dragomir Bojanić Gidra počiva na Novom groblju u Beogradu, u Aleji zaslužnih građana.
Bojanić je bio poznat po svom humoru i vedrom karakteru, ali malo ko je znao da se iza te maske krio veliki bol koji je nosio sa sobom iz detinjstva. Smrt majke i oca u njegovim ranim godinama oblikovala je njegov život i karijeru, ali nije uspela da ga slomi. Njegova priča je inspiracija mnogima koji su se suočili sa teškim životnim okolnostima, a njegov talenat i posvećenost umetnosti ostavili su dubok trag u srpskoj kulturi.
Dragomir Bojanić Gidra bio je više od glumca – bio je simbol snage, otpornosti i istrajnosti u surovom svetu. Njegova priča podseća nas da nikad ne znamo sa kakvim borbama se neko suočava iza osmeha, te da je važno pružiti podršku i razumevanje onima koji se bore sa unutrašnjim demonima. Njegova smrt ostavila je prazninu u svetu umetnosti, ali njegovo nasleđe će zauvek živeti kroz njegova dela i sećanja na njega kao jednog od velikana srpske glumačke scene.
