U zaostavštini Roberta Tomasa Goselina, muža poznate slikarke Milene Pavlović Barili, pronađene su dragocene umetničke uspomene koje osvetljavaju njen život i rad u Njujorku. Između tri uljane slike, postoje i značajni materijali iz Mileninog života, kao što su izložbeni katalozi, novinski isečci i crteži. Ova umetnička ostavština je sačuvana i prenesena na njegovu ćerku koja nosi Milenino ime, i danas se nalazi u San Francisku.
Jedan od zapaženih crteža prikazuje ženski akt koji posmatra vazduhoplovni balon. Ovaj crtež je karakterističan primer Mileninog spajanja realnosti sa snovima, gde su pojedini elementi realni, ali su prostor i proporcije nerealni. Ova simbioza motiva jasno odražava njenu želju za slobodom i životom bez ograničenja, što je u velikoj meri bilo oblikovano njenim iskustvima kao imigranta u Americi, gde je ostala neplanirano zbog izbijanja Drugog svetskog rata.
Milena je prešla okean 1939. godine kako bi učestvovala na međunarodnoj izložbi žena u Njujorku, ali je ubrzo saznala da se u Evropi rat zahuktao, ostavljajući je u neizvesnosti. Tokom rata, osećala je kao da je zatvorenik, priželjkujući povratak svojoj porodici u Požarevac. U svojim snovima, često je zamišljala vazduhoplovne balone kao simbol slobode i umetničkog stvaranja. Ovaj motiv se pojavljuje u nekoliko njenih radova, uključujući i modnu ilustraciju „Plava venčanica“ koja je objavljena u časopisu „Vog“.
Crtež sa vazduhoplovnim balonom povezan je sa serijom Mileninih portreta koje je snimio Karl van Vehten, američki umetnički fotograf i kritičar. Ove fotografije su deo njenog umetničkog izraza iz 1940. godine, a na njima često drži različite rekvizite koji su simboli njenog stvaralaštva. Na jednoj od fotografija, Milena drži gasnu lampu, predmet koji je za nju imao emotivnu vrednost, podsećajući je na detinjstvo i dom.
U vezi sa Van Vehtenom, Milena je verovatno bila deo avangardnog društva tog vremena, gde su se okupljali umetnici različitih profila. Njegove fotografije i portreti Milene odražavaju njenu ličnost i umetničku viziju, a oni su često uključivali rekvizite specifične za njen stil, što ih čini jedinstvenima u poređenju sa drugim portretima umetnika.
Van Vehten je bio poznat po svom ekscentričnom stilu i kontroverznom životu, a njegovi prijemi okupljali su najavangardnije umetničke krugove. Milena se u takvom okruženju osećala kao deo liberalne i umetnički otvorene zajednice, što se može videti i kroz njen rad i odnose koje je razvila u Americi. Njihovo prijateljstvo i saradnja osvetljava njenu sposobnost da se prilagodi i integriše u različite kulturne kontekste, čak i u teškim vremenima.
Pored portreta, Van Vehten je snimao i scene iz baleta „Sebastijan“, za koji je Milena dizajnirala kostime. Ova saradnja ukazuje na njen širok spektar umetničkog izraza, koji je obuhvatao slikarstvo, modni dizajn i pozorište. Njene kostime su se odlikovale maštovitošću i stilizovanošću, što je dodatno naglašavalo njen umetnički talenat i kreativnost.
Uloga Milene Pavlović Barili u američkoj umetnosti i njen doprinos kulturnom životu Njujorka tokom 1930-ih i 1940-ih godina ostavila je dubok trag. Njeni radovi i životne priče svedoče o njenoj hrabrosti, mašti i neprekidnoj potrazi za slobodom i umetničkim izrazom. Danas, kroz očuvanje njenog nasleđa, možemo bolje razumeti kako je Milena oblikovala svoj svet umetnosti, balansirajući između realnosti i snova.
