Pitanje starosne granice za penzionisanje privlači pažnju širom sveta, od Srbije do Norveške, Velike Britanije, Japana i Australije. Svaka zemlja ima svoj pristup prilagođavanju ovog ključnog pitanja u skladu sa demografskim, ekonomskim i socijalnim izazovima.

U Srbiji, muškarci mogu ostvariti pravo na starosnu penziju sa 65 godina života i najmanje 15 godina staža osiguranja, ili sa 45 godina staža bez obzira na godine života. Žene mogu doći do penzije sa 63 godine i 8 meseci života uz isti uslov staža.

Norveška vlada planira uvođenje standardne starosne granice od 67 godina za penzionisanje za generaciju rođenu 1963. godine. Povećanje očekivanog trajanja života dalje će podići starosnu granicu za buduće generacije za jedan do dva meseca godišnje.

U Velikoj Britaniji, starosna granica za državnu penziju trenutno je 66 godina, sa planom da se podigne na 68 do 2044. godine. Centar za dugovečnost izveštava da bi neki rođeni posle 1970. mogli raditi do 71. godine kako bi održali održivost sistema penzionisanja.

Japansko Ministarstvo zdravlja razmatra ukidanje ili smanjenje sistema koji smanjuje penzije zaposlenih penzionera ako njihovi prihodi premaše određeni nivo. Ova revizija odnosi se na oko 490.000 ljudi koji su trenutno pogođeni ovim sistemom.

Prosečna starost za penzionisanje u Australiji ostaje između 65 i 66 godina, pri čemu se muškarci i žene penzionišu u sličnom uzrastu. Očekuje se da će se ova granica u budućnosti prilagođavati u skladu sa ekonomskim uslovima i očekivanim trajanjem života.

Svaka zemlja se suočava sa jedinstvenim izazovima u vezi sa starosnom granicom za penzionisanje, sa ciljem održavanja održivosti penzijskih sistema. Promene u očekivanju životnog veka i demografske promene teraju vlade širom sveta na revidiranje politika penzionisanja kako bi se obezbedila stabilna budućnost za sve građane.