Slavko Simić, jedan od najvećih glumaca sa prostora bivše Jugoslavije, danas bi proslavio svoj 100. rođendan. Rođen je u Novom Bečeju 21. jula 1924. godine, a već kao sedmogodišnjak otkrio je svoju ljubav prema glumi. Karijeru je započeo u Pozorištu Dunavske banije, a kasnije je postao poznat po svojim ulogama u JDP-u.

Simić je isticao da je za njega gluma bila sve, a odbijao je da se nameće i isticao je važnost tihog i nenametljivog pristupa. Tokom svoje impresivne karijere, igrao je različite uloge na sceni, ostavljajući dubok trag i stvarajući nezaboravne likove. Često je birao da igra ponižene i uvređene likove, kako bi se mogao „ispovedati“ kroz njih.

Njegov brat Nikola Simić bio je takođe poznati glumac, ali je Slavko birao da igra melanholične likove, dajući im Čehovljevsku dirljivost i neposrednost. Kroz svoj rad na sceni JDP-a, ostvario je brojne velike uloge u repertoaru ruskih, francuskih i engleskih klasika, ali je takođe imao zapažene nastupe i u filmskim ostvarenjima.

Simić je duboko promišljao o svojoj profesiji i smatrao je tekst kao note koje mu pomažu da oseti ličnost koju tumači. Bio je poznat po svojoj preciznosti i detaljnom pristupu ulogama, stvarajući likove koji su se isticali po svojoj autentičnosti i dubini. Njegova uloga famulusa Maksa u „Limunaciji“ bila je posebno istaknuta kao studija srpskog prefriganta, koji se krije iza različitih maski.

Iza sebe je ostavio veliko umetničko nasleđe, uključujući i dela posvećena drugim glumcima i umetnicima, kao i brojne portrete. Njegova posvećenost glumi i umetnosti inspirisala je mnoge kolege i publiku tokom više decenija njegove karijere. Slavko Simić će zauvek ostati zapamćen kao jedan od najtalentovanijih i najdoslednijih glumaca svog vremena, čiji je rad ostavio dubok i neizbrisiv trag u istoriji jugoslovenske kinematografije i pozorišta.