Mentalitet ljudi i njihovo rodoljublje, trpljenje, kao i spremnost da uvek živote stave na oltar slobode, odlikuju Staru Srbiju, dovoljno je samo pogledati istoriju Zaplanja (kraj između Suve planine i Južne Morave), videćete da nema porodice koja nije u svakom oslobodilačkom ratu dala ono najvrednije što je imala – živote“, rekao je Vladimir Vučković, pisac Stare Srbije, koji je nedavno dao intervju za „Novosti“ o svom drugom, dopunjenom i izmenjenom izdanju monografije „Stara Srbija i Makedonija“. Monografija će biti prilagođena čitaocima koje zanima ovaj deo srpske istorije, posebno u periodu druge polovine 19. i početkom 20. veka.
Stara Srbija i prava Makedonija su bile dve posebne oblasti nekadašnjeg evropskog dela Osmanlijskog carstva, važne za Kraljevinu Srbiju u periodu druge polovine 19. i početkom 20. veka. Značaj ovih oblasti se ogleda u srpskoj državnoj i nacionalnoj politici usmerenoj prema jugu, posebno nakon Berlinskog kongresa i Srpsko-bugarskog rata iz 1885. godine. Stara Srbija je obuhvatala teritoriju od Skopske oblasti do Novopazarskog sandžaka i Metohije, sa velikim kulturnim i duhovnim nasleđem srpskog naroda.
Jovan Cvijić se bavio granicama Stare Srbije i prave Makedonije, a prema njegovim istraživanjima, granica je bila kod Velesa i Prilepa, sa južnom granicom na Demir Kapiji. Stara Srbija je imala izuzetan kulturni identitet, posebno kroz manastire i crkve, dok je prava Makedonija imala manje takvih spomenika, poput manastira Hilandar i manastira Sv. Dimitrija.
Vučković ističe da Stara Srbija nije stvorena radi nacionalnih pretenzija, već je imala svoje granice koje su priznavali i drugi, poput Crne Gore. Ideja širenja srpske države ka jugu nije nova, već potiče još od srednjeg veka i Nemanjića, a realizovana je tokom Berlinskog kongresa i Srpsko-bugarskog rata.
Vučković je takođe govorio o svojim književnim delima, poput „Priče iz Velikog rata“, gde istražuje herojske podvige običnih ljudi tokom Prvog svetskog rata. Takođe, istražuje i lik kralja Milana Obrenovića, pokušavajući da osvetli njegovu političku misao i ulogu u stvaranju moderne Srbije.
Izuzetno je upućen u temu Stare Srbije, ističući njen mentalitet, rodoljublje i trpljenje kao ključne karakteristike. Stara Srbija je zapostavljena u prošlosti zbog političkih promena i nedovoljnog razumevanja njenog kulturno-istorijskog značaja. Kroz svoje radove, Vučković pokušava da očuva sećanje na ovo važno istorijsko područje i njegove ljude.
