Naučnici sa Havaja otkrili su novu i retku vrstu mesoždernih gusenica koje su nazvane „sakupljači kostiju“. Ovi sićušni insekti, nakon što se izlegu, provode skoro ceo život u mreži jednog pauka, hraneći se ranjenim ili nedavno preminulim insektima koje je njihov domaćin uhvatio. Profesor Danijel Rubinov sa Univerziteta Havaj Manoa, koji je deo istraživačkog tima, istakao je da ove gusenice ne samo da se hrane mesom, već su i kanibali, spremni da pojedu i druge, manje gusenice.
„Sakupljači kostiju“ predstavljaju izuzetno retku grupu koja čini manje od 0.13% svih vrsta moljaca i leptira na svetu, a istraživači su napomenuli da su ovi insekti još ređi. Rubinov je potvrdio da se trenutno radi na formalnom naučnom opisu ove novootkrivene vrste.
Ove gusenice pripadaju rodu Hiposmocoma, poznatom kao „fensi gusenice“ tokom larvne faze. Slične su rakovima pustinjacima koji koriste školjke, jer „fensi gusenice“ prave svoje kuće od peska, biljnih materijala i lišajeva. Gusenice „sakupljača kostiju“ pletu svilene futrole koje pažljivo ukrašavaju delovima tela mrtvih insekata. Tokom svog boravka u paukovoj mreži, sakupljaju delove insekata koje je pauk ostavio nakon što je pojeo svoj plen.
Jedinstvenost ovih gusenica leži u njihovoj metodi izgradnje kućica, koja uključuje pažljivo biranje i merenje svakog dela tela insekata pre nego što ih utkaju u svoje kućište. „Oni konstantno rade na svojim kućicama, nadograđujući ih kako rastu,“ napominje Rubinov, dodajući da je život u paukovoj mreži pun opasnosti, jer su gusenice ukusne poslastice za pauka.
Iako se čini da je život u paukovoj mreži opasan, postavljaju se i pozitivne strane. Ako buba pokuša da napadne gusenicu, pauk će je najverovatnije prvi uhvatiti. Istraživači do sada nisu pronašli nijednu gusenicu koja je bila pojedena ili uhvaćena u paukovu mrežu, što sugeriše da su veoma dobro prilagođene svom okruženju.
Nakon što gusenice jedu dovoljno insekata, spremne su za metamorfozu, koja traje nekoliko meseci, i tada postaju sitni moljci veličine zrna pirinča, nakon čega lete i pare se. Ženke moljaca polažu svoja gotovo nevidljiva jaja na mesta gde je verovatno da će se formirati paukove mreže, kao što su truli trupci ili šupljine drveća.
Rubinov je istakao da su ovi moljci prolećni i da se gusenice obično pronalaze u februaru. Takođe, to je jedina loza gusenica na Havajima za koju se zna da je evoluirala da živi u paukovim mrežama. Genetska ispitivanja su pokazala da su se ove gusenice verovatno odvojile od sličnih vrsta pre više od pet miliona godina, a do sada su pronađene samo u malom, udaljenom području od 13 kvadratnih kilometara na zapadnoj strani ostrva Oahu.
Naučnici su zabrinuti da su gusenice na ivici izumiranja, s obzirom na to da su samo 62 jedinke prikupljene tokom poslednjih 20 godina. „Oni su jedinstveni, ali ovi momci su super-jedinstveni,“ zaključuje Rubinov, naglašavajući potrebu za očuvanjem ove fascinantne vrste koja je nedavno otkrivena.
U svetlu ovog otkrića, istraživači pozivaju na dodatna istraživanja i zaštitu staništa ovih jedinstvenih gusenica, kako bi se osiguralo da ne nestanu pre nego što ih ljudska vrsta u potpunosti razume i ceni.
