Put koji obećava u smanjenju emisija ugljenika iz građevinske industrije, posebno onih uzrokovanih proizvodnjom betona, predstavlja razvoj modifikovanih živih materijala. Ovi materijali se uzgajaju iz živih ćelija i imaju potencijal za samoizlečenje ili prilagođavanje okolini. Ova inovacija može jednog dana postati osnova za građevinske materijale koji ne samo da rastu, već se i sami popravljaju.
Doktor Čelsi Heveran sa Državnog univerziteta Montana u SAD predvodila je tim koji je istraživao mogućnost korišćenja gljivičnog micelijuma kao biološke šeme za izradu ovih materijala. Istraživači su uzgajali Neurosporu crassu, uobičajenu vrstu gljive, kako bi formirali mrežu micelijuma. Ova mreža je potom zasejana sa Sporosarcina pasteurii, bakterijom poznatom po taloženju kalcijum karbonata, minerala koji se nalazi u koralima, kostima i školjkama tokom metabolizma uree.
Prema rečima Heveran, materijal koji su dobili je izuzetno jak i čvrst s obzirom na svoju laganu težinu. Istraživanje je zasnovano na arhitekturi kosti kao prirodnom uzoru, što dodatno naglašava inovativnost pristupa.
Jedna od značajnih prednosti ovog istraživanja je ta što su ovi živi materijali, za razliku od prethodnih eksperimenata u laboratorijama, uspeli da opstanu više od mesec dana. Heveran je izrazila uzbuđenje zbog rezultata i očekuje da će u budućnosti raditi na dizajniranju složenijih i većih struktura.
Ajsu Kuru sa Univerziteta u Sidneju, koja nije bila uključena u ovu studiju, istakla je da je predlaganje micelijuma kao supstrata za žive materijale jednostavna, ali moćna strategija. Ova istraživanja, objavljena u časopisu Cell Reports Physical Science, otvaraju vrata materijalima koji su sami sposobni za popravku, osetljivi su i ekološki prihvatljivi.
Ukoliko bi se proizvodnja ovih materijala povećala na industrijskom nivou, mogli bi značajno smanjiti zavisnost od betona, što bi donelo uštede od miliona evra i značajno smanjilo emisiju CO2. Ova inovacija ne samo da predstavlja potencijal za smanjenje negativnog uticaja građevinske industrije na životnu sredinu, već i priliku za razvoj novih pristupa u građevinarstvu.
Razvoj ovakvih materijala može biti ključan u borbi protiv klimatskih promena. Građevinska industrija je jedan od najvećih zagađivača, a korišćenje održivih materijala može doprineti smanjenju globalnog zagrevanja. Pored toga, ovakvi materijali bi mogli da doprinesu razvoju pametnih zgrada koje se prilagođavaju svojim okruženjima.
Zanimljivo je da se inspiracija za ove inovacije često može pronaći u prirodi. Kosti, koje su prirodno čvrste i izdržljive, služe kao model za razvoj novih materijala. Ovaj pristup ne samo da smanjuje ekološki otisak, već i omogućava stvaranje materijala koji su dugotrajniji i otporniji.
U svetlu ovih istraživanja, jasno je da je budućnost građevinske industrije u održivim rešenjima. Sa stalnim istraživanjem i razvojem novih materijala, moguće je da ćemo uskoro videti značajne promene u načinima na koje gradimo i održavamo naše zgrade. Ova inovacija može dovesti do stvaranja bolje i zdravije životne sredine za sve nas.
Na kraju, razvoj živih materijala kao alternativnih građevinskih materijala predstavlja korak ka održivijoj budućnosti. Uz sve veći fokus na klimatske promene i potrebu za smanjenjem emisija ugljenika, istraživanje ovih inovativnih rešenja može doneti značajne koristi ne samo građevinskoj industriji, već i čitavom društvu. S obzirom na trenutne izazove sa kojima se suočavamo, jasno je da je ovakva vrsta inovacije neophodna.
