U godini kada Narodno pozorište „Toša Jovanović“ u Zrenjaninu nastoji da obeleži status svog grada kao Prestonice kulture, predstava „Đuka“, zasnovana na tekstu Milice Konstantinović i u režiji Ane Tomović, uspešno potvrđuje opravdanost tog izbora. Ova predstava donosi zanimljiv scenski narativ koji istražuje život, prirodu i viziju majke Nikole Tesle, kroz dobro istražen dokumentarni tekst autorke koja je ove godine osvojila nagradu na Konkursu „Branislav Nušić“ Udruženja dramskih pisaca.
Gordana Đurđević Dimić, u naslovnoj ulozi, donosi izuzetnu interpretaciju, prevazilazeći prepreke koje joj je postavila uloga. Njena sposobnost da prenese emocije, uprkos izazovima koje nosi pripovedački način i korišćenje mikrofona, dodatno doprinosi dubini njenog izvođenja. Režija Ane Tomović, uz dramaturgiju Vuka Ršumovića, donosi smiren i precizan pristup, omogućavajući Đuki da istakne dramatičnost i ton, dok se istovremeno povezuje sa ostalim likovima u predstavi.
Radnja „Đuke“ fokusira se na odluku majke Nikole Tesle da prikupi sredstva za njegove eksperimente, iako je u tom trenutku njen sin napustio školu i upustio se u raskalašnost i kocku. Ova situacija stvara ibzenovsku atmosferu, gde se konflikti javljaju unutar junaka, svaki sa svojim ličnim borbama. Predstava se bavi temama poput problema sveštenstva, porodičnog nasleđa i narušenih odnosa, čineći je tipičnom građanskom dramom u kojoj se razrešenje očekuje kao katarza.
Glavni lik, Đuka, suočava se sa otporima svoje porodice, koja je vezana više obavezom nego odanošću. Njena uverenost u misiju koju sprovodi pruža duboku emocionalnu rezonancu, dok se suprotnosti unutar porodice dodatno naglašavaju kroz lik zeta, kojeg igra Ivan Đorđević, koji im ukazuje na lažnu ljubav i jedinstvo. Ova dinamika dodatno komplikuje sliku o Đukinoj misiji, čineći je još uzvišenijom.
Predstava takođe uključuje likove Đukinih kćeri, koje igraju Anica Petrović, Sara Simović i Staša Milovanović, kao i ostale članove porodice, koji doprinose složenosti priče. Dečak Mateja Stevanović, koji predstavlja glasnika, podseća na elemente iz Beketovog dela, pozivajući Nikolu Teslu da se pojavi na sceni, što se, međutim, nikada ne događa.
Scenski govor, koji je vešto obradio Dijana Marojević, dodatno obogaćuje predstavu, dok scenografija Zorane Petrov doprinosi ibzenovskoj atmosferi. Kostimi Momirke Bailović precizno postavljaju vremenski okvir i društveni status likova, upotpunjujući celokupnu sliku.
„Đuka“ se stoga može smatrati dragocenim doprinosom srpskoj drami i teatru, kao i znanju o životu Nikole Tesle, o kome se često malo zna. Ova predstava uspeva da produbi razumevanje jednog od najvećih umova u istoriji, istovremeno pružajući snažnu emocionalnu i dramsku poruku. U okviru kulturnih dešavanja u Zrenjaninu, „Đuka“ predstavlja ne samo umetnički, već i edukativni trenutak, osvetljavajući život i nasleđe jednog od najznačajnijih naučnika svih vremena.
Uprkos izazovima sa kojima se suočava, predstava „Đuka“ uspeva da ostavi snažan utisak na publiku, pokrećući važne teme o porodici, žrtvi i nasleđu. Na taj način, Narodno pozorište „Toša Jovanović“ nastavlja da igra ključnu ulogu u afirmaciji kulturne baštine i istorije, postavljajući Zrenjanin na mapu kulturnih centra Srbije.
