Pozorišne uprave u Srbiji često se suočavaju s nedostatkom sredstava ili drugim razlozima koji im otežavaju organizaciju dolaska kritičara iz Beograda na svoje premijere. Zbog toga se u izboru za najkvalitetnija pozorišna ostvarenja u kalendarskoj godini retko pojavljuju, a izbor ostaje uglavnom od premijera prestoničkih pozorišta. Međutim, koprodukcije s pozorištima izvan Beograda i izvan Srbije postaju sve češće, što omogućava publici da vidi izuzetne predstave kao što su „Koštana“ u Pozorištu „Sterija“ iz Vršca ili „Ućutkivanje Sokrata“ u Beogradu.
Jedan od odličnih repertoarskih izbora Jugoslovenskog dramskog pozorišta u 2024. godini bio je komad „Mihael Kolhas“ reditelja Borisa Liješevića. Ova adaptacija Kolhasove novele donela je pravi pozorišni događaj publici, s izuzetnom glumačkom postavom i muzikom Kralja Čačka. Kolhasova krivica predstavljena je kao njegovo junaštvo, a celokupna priča može se čitati kao borba pojedinca protiv „duboke države“.
Drama „Ućutkivanje Sokrata“ reditelja Nebojše Bradića, posvećena je prokletstvu Sokratove istinoljubivosti i pravednosti, koja je uvek bila aktuelna zbog njegovog negiranja starih božanstava. Bradić je antički agon režirao kao savremeni događaj, naglašavajući važnost rasprave o istini i pravdi. Glumačka postava je moćno podržala Sokratovu smrtonosnu tezu o uzaludnosti neistraženog života.
„Sveti Georgije ubiva aždahu“ Dušana Kovačevića, u režiji Milana Neškovića, donosi novo viđenje ovog klasika nakon četrdeset godina. Glumačka postava predvodi dvojica antagonista, Milan Marić i Nikola Rakočević, koji su dočarali večitu ljudsku strast za ljubavlju i odbranom otadžbine. Ova predstava vratila je gledaocima duboku emociju i istinitu sliku tragične stvarnosti.
„Koštana, san/eros/greh“ reditelja Vladimira Lazića, u Narodnom pozorištu „Sterija“ u Vršcu, predstavlja tumačenje Koštanine tragične sudbine u stalnoj borbi između erosa i tanatosa. Ovo remek-delo Bore Stankovića postaje značajni aktivizam za ljudska prava, protiv patrijarhalnog ropstva i društvene marginalizacije. Glumačka postava je superiorno tumačila najpoznatije junake naše pozorišne tradicije.
Dušan Kovačević se još jednom pokazao kao majstor pozorišnog dijaloga u komediji „Udovica živog čoveka“ koju je režirao. Predstava bespoštedno izlaže mentalitetske greške teoretičara zavere i porodično-ljubavne odnose, od sitnih neverstava do ozbiljnog nasilja. Glumačka postava, u kojoj se ističu Jelena Đokić, Nela Mihailović i Miodrag Krstović, donosi svu raskoš Kovačevićevog humorističkog talenta.
Ukratko, pozorišna scena u Srbiji i dalje stvara vrhunska umetnička ostvarenja, iako se suočava s brojnim izazovima, poput nedostatka finansijskih sredstava ili nedovoljne podrške kritičara. Ipak, zahvaljujući koprodukcijama s pozorištima izvan zemlje, publika ima priliku da vidi vrhunske predstave poput „Ućutkivanje Sokrata“ ili „Koštana“. Ovi komadi donose duboke emocije, istinite priče i podstiču raspravu o aktuelnim društvenim i moralnim pitanjima. Pozorište ostaje važan deo kulturnog života Srbije, pružajući publici mogućnost da se suoči s različitim perspektivama i temama kroz umetnost glume, režije i scenografije.
