Žene gladijatorke, poznate kao „gladiatrices“, bile su retke ali hrabre žene koje su se borile u rimskoj areni protiv drugih žena i ponekad i muškaraca. Postoje arheološki nalazi i istorijski izvori koji svedoče o njihovom postojanju, kao što su mermerni reljef iz Halikarnasa i statueta u Hamburgu. Motivi zbog kojih su se žene odlučivale na borbu u areni bili su različiti, od želje za slavom do pritiska društva. Borbe žena gladijatorki bile su retke, ali spektakularne, i često su bile priređivane kao posebna atrakcija na velikim događajima.
Jedna od najpoznatijih priča o borbi žena gladijatorki dolazi iz vremena cara Nerona, kada su se Amazonka i Achillia hrabro borile u areni. Nakon njihove hrabre borbe obe su dobile slobodu kao nagradu za svoju veštinu i hrabrost. Međutim, krajem prvog veka nove ere, broj i značaj žena gladijatorki počeli su opadati, a car Septimije Sever zabranio je ženama da se bore u areni 200. godine nove ere.
Iako su žene gladijatorke manje poznate od svojih muških kolega, njihova priča je svedočanstvo o hrabrosti i odlučnosti. Iako su dugo zaboravljene u istoriji, zaslužuju priznanje kao pravi ratnici svog vremena. Njihovo nasleđe ostaje deo fascinantne i manje poznate istorije Rimskog carstva.
