Prva filmska vožnja u istoriji filma desila se 24. avgusta 1913. godine u Beogradu, kada je srpski filmski snimatelj Slavko Jovanović snimio paradu srpske vojske vožnjom kamere unazad duž Knez Mihailove ulice. Ovo je bio prvi put da se koristi filmska vožnja u svetu, iako su mnogi istoričari pre toga smatrali Dejvida Vorka Grifita za „oca pokretne kamere“. Vožnja kamere je izvršena na platformi kamioneta podignutom metar i po od tla, uz vešto vođenu vožnju i vodoravno kretanje kamere koje su zabeležile svaki detalj ulice. Ovaj historijski trenutak je zabeležen kao deo kulturne baštine Beograda i filmske umetnosti.

Slavko Jovanović je bio prvi srpski filmski snimatelj, časovničar po struci, koji je postao poznat po snimanju vožnjom kamere paradu srpske vojske. Fim „Povratak srpskih pobednika“ premijerno je prikazan 19. decembra 1913, a Jovanović se isticao kao vešt i siguran snimatelj, čija se vožnja kamere pohvalno ocenila kao jedno od najvažnijih otkrića u istoriji filma. Ovaj historijski dokument predstavlja neprocenjiv prikaz Beograda tog vremena i događaja koji su obeležili prestonicu Kraljevine Srbije.

Svojom inovacijom, Jovanović je postavio temelje za razvoj filmske tehnike i uređenje kamere kao aktivnog činoca u drami. Ovaj korak je bio ključan u promeni filmskog jezika i stvaranju autoriteta kamere kao instrumenta koji doprinosi umetnosti filma. Kroz ovaj historijski događaj, srpska filmska industrija se afirmisala i postala deo svetske filmske scene, postavljajući standarde u tehničkom stilu koji su poređeni sa usavršavanjem zvučnih filmova.

Srbija se tako našla ispred ostatka sveta u primeni filmske vožnje, čime je postala deo svetske filmske istorije i kulturnog nasleđa. Slavko Jovanović zauvek će ostati upamćen kao pionir filmske industrije u Srbiji i zaslužan za postavljanje temelja za razvoj filmske tehnike i umetnosti u zemlji. Njegov doprinos svetu filma je od neprocenjive važnosti i treba da bude priznat kao deo globalne filmske baštine.