Nebojša Glogovac, jedan od najznačajnijih glumaca srpske pozorišne i filmske scene, ostavio je neizbrisiv trag tokom svojih 48 godina života. Rođen 30. avgusta 1969. godine u Trebinju, Glogovac se sa porodicom preselio u Srbiju kada je imao pet godina. Njegov otac, Milovan, bio je prota u Uspenskoj crkvi, a Nebojša je od malih nogu pokazivao sklonosti ka umetnosti. Njegov put ka glumi započeo je u Dramskoj grupi Radio Beograda, gde je od 12. do 18. godine učestvovao u raznim projektima.
Glogovac je debitovao na televiziji u seriji „Priče iz Nepričave“, a kao tinejdžer se pojavio u popularnoj seriji „Bolji život“. Njegova ljubav prema glumi dovela ga je do upisa na Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, gde je pohađao legendarni razred pod vođstvom profesora Vladimira Jevtovića. Tokom studija, postalo je jasno da je Glogovac talentovan glumac koji može da prenese duboke emocije i misli na publiku.
Njegova karijera je obeležena ulogama u mnogim pozorišnim predstavama i filmovima. Od „Lažnog cara Šćepana Malog“ do „Hamleta“, Glogovac je bio središnja figura Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Njegove uloge su bile raznovrsne, od komičnih do dramatičnih, a njegova sposobnost da se transformiše u različite likove impresionirala je sve. Glogovac je bio poznat po svom šarmu, duhovitosti i posvećenosti radu, a kolege su ga često opisivale kao „lokomotivu u svakom projektu“.
Iako je bio nagrađivan, Glogovac nije pridavao veliku važnost nagradama. Njegova deca, Gavrilo, Miloš i Sunčica, bili su mu na prvom mestu. Njegov život je bio posvećen porodici, a uloga oca bila mu je najvažnija. Njegova poslednja uloga, Hamleta, odražavala je njegovu sposobnost da se suoči s kompleksnim i teškim likovima, ostavljajući snažan utisak na publiku.
Glogovac je bio više od glumca; bio je i hedonista, ljubitelj motora i bekgemona, strastveni navijač Crvene zvezde. Njegova ljubav prema umetnosti nije se ograničavala samo na pozorište i film; uživao je u čitanju i druženju. Njegova sposobnost da inspiriše i motiviše druge bila je neprocenjiva, i mnogi su ga smatrali mentorom.
Nakon njegove smrti 9. februara 2020. godine, ostala je praznina koja se teško može popuniti. Glogovac je i dalje prisutan u sećanjima svojih kolega i publike. Njegovo ime se i dalje izgovara sa poštovanjem i divljenjem, a mladi glumci se trude da zasluže nagradu koja nosi njegovo ime, dodeljenu za izuzetnu umetničku kreaciju.
Njegovi najbliži prijatelji i kolege pamte ga kao osobu koja je imala srce veliko kao okean, koja je volela život i ljude oko sebe. Njegov otac, koji je svakodnevno donosio cveće na njegov grob, predstavlja simbol večne ljubavi i tuge. Glogovac je ostavio neizbrisiv trag ne samo u umetnosti, već i u srcima onih koji su ga poznavali.
U svetu gde su nagrade često merilo uspeha, Glogovac je pokazao da su ljudski odnosi i ljubav prema porodici ono što zaista ima vrednost. Njegovo nasleđe živi kroz njegove uloge, koje će zauvek ostati deo srpske kulture. Glogovac je bio i ostao inspiracija za generacije budućih umetnika, a njegova prisutnost u pozorištu i filmu će se pamtiti još dugo nakon njegovog odlaska.
