Nova studija postavila je pitanje koliko bi vremena trebalo majmunu da replicira djela Vilijama Šekspira putem nasumičnog pritiskanja dirki na pisaćoj mašini. Prethodno poznata kao „teorema beskonačnog majmuna“, ova popularna misaona igra sada je dovedena u pitanje.
Istraživači Stiven Vudkok i Džej Faleta iz Sidneja proveli su studiju koja je pokazala da bi majmunu trebalo duže od vijeka svemira da napiše kompletna djela ovog poznatog pisca. Čak i uz angažovanje svih čimpanzi na svijetu, rezultati su pokazali da bi šansa da jedna šimpanza uspješno otkuca riječ „banana“ bila samo pet odsto.
Istraživanje je pokazalo da vjerovatnoća da šimpanza konstruiše nasumične rečenice, poput „ja sam šimpanza, dakle postojim“, iznosi jedan prema deset miliona milijardi milijardi. Ova studija je postavila granice i pokazala da čak i uz poboljšanu brzinu kucanja ili veću populaciju čimpanzi, repliciranje Šekspirovih djela putem nasumičnog pritiskanja nije održivo.
Proračuni su bazirani na teoriji toplinske smrti, prema kojoj će svemir nastaviti da se širi i hladi dok sve u njemu umire i nestaje. Ova spora i hladna smrt svemira postavlja granice za bilo kakav rad majmuna koji bi mogao rezultirati netrivijalnim pisanim djelima.
Ova studija je postavila jasne granice i pokazala da čak i uz beskonačno vrijeme i resurse, majmun ne bi mogao replicirati kompletna djela Vilijama Šekspira putem nasumičnog pritiskanja dirki na pisaćoj mašini. Ova ideja, koja je ranije bila korištena kao objašnjenje principa vjerovatnoće i slučajnosti, sada je dovedena u pitanje.
Stiven Vudkok i Džej Faleta su svojom studijom pružili nove uvide u ovu popularnu misaonu igru i postavili granice za mogućnost repliciranja umjetničkih djela putem nasumičnog procesa. Njihovi proračuni su pokazali da čak ni uz poboljšane uslove, majmun ne bi mogao napisati djela poput Šekspirovih.
Ova studija je ključna jer postavlja granice za ideju beskonačnog vremena i resursa u kontekstu reprodukcije umjetničkih djela. Iako je ideja o beskonačnom majmunu bila popularna, nova istraživanja pokazuju da postoje ograničenja čak i za hipotetske scenarije poput ovog.
Ukratko, studija Stivena Vudkoka i Džej Falete je pružila nove uvide u teoremu beskonačnog majmuna i postavila jasne granice za mogućnost repliciranja Šekspirovih djela putem nasumičnog procesa. Njihovi proračuni su pokazali da čak ni uz najbolje uslove, majmun ne bi mogao napisati kompletna djela ovog umjetnika. Ova studija je značajna jer postavlja granice za ideju beskonačnog vremena i resursa u kontekstu umjetničke reprodukcije.
