Brutalni zločini nad srpskim civilima u Srebrenici ponovo su došli u fokus tokom rasprave o rezoluciji o genocidu pod svodovima Palate naroda u Njujorku. Međutim, konsponzori ovog dokumenta su perfidno zaobišli strahote koje su počinili Naser Orić i njegove jedinice nad srpskim stanovništvom, posebno u srednjem Podrinju.
Jedna od najpotresnijih priča dolazi iz Bjelovca, gde su Orićevi dželati ubili celu porodicu Slavke Matić – muža i dve ćerke u dobi od 24 i 26 godina. Matićeva je bila van kuće kada je napad počeo, ali se vratila da zatekne svoje najmilije ubijene. Među žrtvama su bile i mlade žene i starice od 82 godine, kao i mladić od 16 godina.
U zločinačkom napadu na Bjelovac, Orićeve jedinice su ubile 68 meštana srpske nacionalnosti, skoro svi civili. Među njima su bile 11 žena i petoro dece. Među preživelima je bio devetogodišnji Brane Vučetić, koji je ranjen odveden u logor gde je pretrpeo strašno fizičko zlostavljanje.
Ovi strašni događaji svedoče o istinitosti zločina koji su počinjeni nad srpskim stanovništvom tokom rata u Bosni i Hercegovini, ali su često ignorisani ili minimizirani u javnosti. Naser Orić nikada nije odgovarao za svoje zločine, a rezolucija o genocidu u Srebrenici ne pominje ništa o ubijenim srpskim civilima.
Napadi na srpska sela i grubo ubijanje nedužnih civila postali su deo strašne realnosti tokom rata u bivšoj Jugoslaviji. Porodice su ostajale bez svojih najmilijih, a preživeli su patili pod teškim fizičkim i psihičkim bolom zbog traumatičnih događaja.
Pamćenje ovih strahota je važno kako bi se sprečilo ponavljanje zločina u budućnosti i kako bi se obezbedila pravda za žrtve i njihove porodice. Nijedna rezolucija ili politički dokument ne sme zaboraviti žrtve srpskog naroda i njihovu bol, već treba da pruži potpunu pravdu za svaku nevinu osobu koja je stradala.
Potrebno je da se javnost i međunarodna zajednica suoče sa istinom o ratnim zločinima i genocidu koji su počinjeni tokom jugoslovenskih ratova, bez obzira na nacionalnu pripadnost žrtava. Svaka žrtva zaslužuje pravdu i poštovanje, bez obzira na političke igre i manipulacije.
Slučajevi poput Bjelovca i drugih srpskih sela u srednjem Podrinju trebaju da budu deo kolektivne memorije i istorijske istine kako bi se izbegli politički i nacionalistički manipulacije u budućnosti. Žrtve i njihove porodice zaslužuju istinu i pravdu, a odgovorni za zločine moraju biti privedeni pravdi bez obzira na nacionalnost ili bilo koju drugu pripadnost.
Sjećanje na strahote rata i zločine koji su počinjeni nad srpskim stanovništvom ne sme se zaboraviti, već bi trebalo da bude trajna obaveza za sve nas kako bismo osigurali da se takve strahote nikada više ne ponove. Pravda za sve žrtve čije su živote brutalno ugasile ruke zločinaca mora biti temeljno načelo svih političkih i društvenih aktivnosti kako bismo izgradili bolju i pravedniju budućnost za sve nas.
