Goran Vojnović, jedan od najpoznatijih slovenačkih pisaca, proslavio se romanima o južnjacima, tzv. čefurima, iz Ljubljanskog naselja Fužine. Sa svojim prvim romanom „Južnjaci, marš“, postao je poznat i nagrađivan, ali je i bio meta kritika zbog načina na koji je prikazao južnjake. Vojnović je otkrio da je motiv za pisanje ovih romana bio očuvanje jezika i nasleđa koji je polako nestajao. U svom najnovijem romanu „Đorđić se vraća“, Vojnović istražuje teme isključenosti, nepripadanja i šikaniranja kroz lik Marka Đorđića. Marko se nakon 10 godina vraća u Fužine nakon „prevaspitavanja“ u Bosni, i suočava se sa promenama i ogorčenjem. Vojnović je priznao da se ne slaže sa svim stavovima svog junaka, ali je koristio Markov sirov jezik da bi ispričao priču o gnevu i nepripadanju. U svojim romanima „Smokva“ i „Jugoslavija, moja dežela“, Vojnović istražuje svoje odrastanje u Ljubljani kao dete bosanskih ekonomskih migranata, kao i rat i raspad svog sveta. Rat je bio sastavni deo njegovog detinjstva, dok su vršnjaci bili neobavešteni o tome. Vojnović ističe da je rat, iako loš za život, bio dobar za njegovu literaturu. Goran Vojnović se bavi temama koje ga definišu i tištaju, istražujući identitet, jezik, i osećaj nepripadanja. Njegovi romani su univerzalni i prepoznatljivi širom sveta, jer se bave univerzalnim temama kao što su ljubav, gnev, i borba za identitet. Vojnović je postao poznat po svojoj sposobnosti da prenese osećaj isključenosti i nepripadanja kroz svoje likove i priče. Njegovo delo ostavlja snažan utisak na čitaoce širom sveta, istražujući složene teme ljudske prirode i društva.