Stevo Žigon bio je jedan od najboljih jugoslovenskih glumaca, a njegov život obeležen je teškim trenucima i stradanjem tokom Drugog svetskog rata. Rođen u Ljubljani 1926. godine, Žigon je kao dečak učestvovao u sabotažnim akcijama protiv italijanske vojske, ali je na kraju završio u nacističkom koncentracionom logoru Dahau.

U logoru, pored pakla kroz koji je prolazio, Žigon je naučio nemački jezik i sviranje violine. Njegovo poznavanje jezika kasnije mu je pomoglo da glumi bezosećajne nemačke oficire u ratnim filmovima, koji su ga proslavili širom bivše Jugoslavije. Takođe, sviranje violine bilo je njegov način da preživi strahote logora.

Nakon rata, Žigon se posvetio fakultetu i umetnosti, završivši studije glume u Ljubljani. Iako je imao uspešnu karijeru u svetu glume, tokom godina je sve manje glumio u pozorištima, a sve više se posvetio režiranju. Publika ga najviše pamti po ulogama u serijama „Otpisani“ i „Povratak otpisanih“.

Stevo Žigon preminuo je 2005. godine u Beogradu, ostavivši iza sebe mnogobrojne uloge i autobiografsku knjigu u kojoj je detaljno opisao sve uspomene iz svog života. Bio je jedan od retkih glumaca koji je uspeo da prebrodi strahote rata i logora, i da postane jedan od najcenjenijih umetnika na prostoru bivše Jugoslavije.

Njegova ljubavna priča sa suprugom Jelenom bila je jedna od najlepših u Jugoslaviji, iako je bila propraćena i njegovom prevarom. Ipak, njihova veza opstala je i bila primer mnogima širom zemlje. Stevo Žigon ostao je upamćen kao veliki umetnik i čovek koji je preživeo najteže trenutke i uspeo da ostvari svoje snove u svetu glume.