Duh starog Beograda ne može se zamisliti bez veličanstvene zgrade Narodne skupštine Srbije, koja se nalazi na prostoru omeđenom Kosovskom ulicom, Takovskom, Trgom Nikole Pašića i Vlajkovićevom. Ova zgrada, koja se nalazi u neposrednoj blizini Starog i Novog dvora, čini jedinstvenu arhitektonsku celinu koja svedoči o bogatoj istoriji Beograda.
Da bismo razumeli značaj Narodne skupštine, potrebno je da se osvrnemo na njen istorijski kontekst. Gradnja ove ustanove započela je 1907. godine, u vreme dinastijskih previranja i unutrašnjih nemira u Srbiji. Kamen temeljac postavio je kralj Petar Prvi 27. avgusta 1907. godine, u prisustvu najuglednijih zvanica. Međutim, usled nedostatka sredstava, balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, radovi su napredovali sporo, te je zgrada do formiranja nove države, Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, bila izgrađena samo do nivoa prvog sprata.
Prvobitna zgrada Narodne skupštine, koja se nalazila na mestu današnjeg bioskopa „Odeon“, bila je skromna građevina i nije odgovarala potrebama suverene države. Stoga je odabrana nova lokacija, prostor „marvene pijace kod Batal džamije“, gde je izgrađena nova zgrada. Nakon turbulentnog perioda, radovi na zgradi su završeni 18. oktobra 1936. godine, skoro tri decenije nakon postavljanja kamena temeljca.
Unutrašnjost skupštinske zgrade odražava veličanstvenost njenog dizajna. Prostorije, kao što su Velika i Mala sala, opremljene su sa posebnom pažnjom, dok centralni vestibul sa kupolom ostavlja snažan utisak. Polihromno obrađeni zidovi, stubovi, pilastri i dekorativno obrađeni mermerni pod doprinose aristokratskom karakteru ovog prostora. Veliki hol, poznat i kao „sala za razgovore“, predstavlja centralnu prostoriju, ukrašenu bogatom štuko dekoracijom.
Narodna skupština je 1984. godine proglašena za spomenik kulture zbog svojih arhitektonskih, istorijskih, kulturnih i umetničkih vrednosti. Velika skupštinska sala, smeštena u desnom krilu zgrade, prvobitno je projektovana za 200, a potom za 400 poslanika, dok je u levom krilu smeštena Mala sala namenjena radu Senata.
Ova zgrada ne samo da predstavlja arhitektonsko delo, već je i simbol srpske istorije i kulture. Tokom Drugog svetskog rata, preživela je nemačko bombardovanje 6. aprila 1941. godine, kao i savezničko bombardovanje aprila 1944. godine, što svedoči o njenoj izdržljivosti i značaju. U vreme kada su se događale velike promene, Narodna skupština ostala je stub stabilnosti i reprezentativnosti u Srbiji.
Danas, Narodna skupština Srbije je mesto gde se donose važne odluke koje oblikuju budućnost države. Ova zgrada je više od fizičkog prostora; ona je simbol demokratskih vrednosti i tradicije narodnog predstavljanja. U njoj se održavaju sednice, raspravlja o zakonima i vodi se dijalog o pitanjima od nacionalnog značaja.
U zaključku, Narodna skupština Srbije je zgrada koja nije samo arhitektonsko remek-delo, već i mesto koje nosi težinu istorije, kulture i politike. Njena veličanstvenost podseća nas na značaj institucija u izgradnji i očuvanju demokratije. Kao takva, ona ostaje ključni deo identiteta Beograda i Srbije, simbolizujući povezanost prošlosti, sadašnjosti i budućnosti.
