Tokom tihih noći, kada se svetlo kandila širi po sobi, prabake su svoje unučiće od milja nazivale serafimima. Ove reči, izgovorene s ljubavlju, nosile su duboko duhovno značenje koje je ukorenjeno u pravoslavnoj veri. Danas, u vremenu kada se mnogi udaljavaju od liturgijskog života, često zaboravljamo značenje ovih pojmova koji su nekada bili deo svakodnevnog duhovnog izraza.

Serafimi i heruvimi su dva od devet činova anđela, duhovnih bića koja neprestano služe Bogu. Serafimi, poznati kao „oni koji gore“, simbolizuju svoju neprestanu ljubav prema Bogu. Sa svojih šest krila, oni pokrivaju svoje lice i noge u znak poštovanja, dok neprestano uznose slavu Gospodu. Heruvimi, s druge strane, često su prikazani kao mnogoočna bića koja simbolišu mudrost i prosvetljenje. Njihovo prisustvo na Božijem prestolu povezano je sa svetlom, znanjem i duhovnim prosvetljenjem.

Bogoslužbeni život Crkve daje poseban značaj serafimima i heruvimama kroz pesme i molitve. Tokom liturgije Svetog Vasilija Velikog, peva se jedna od najlepših i najdubljih molitvi koja spominje serafime i heruvime. Kroz ovu pesmu, vernici postaju deo beskonačne liturgije koja se neprekidno odvija na nebesima.

Serafimi i heruvimi predstavljaju najviše činove anđela, a njihova svetost i blizina Božijem prestolu čine ih uzorom svima koji teže duhovnom životu. Njihovo služenje podstiče sve vernike da kroz molitvu, post i ljubav približe svoje srce Bogu i uznesu mu neprekidnu slavu.

Neka nas pesme i molitve serafima i heruvimima inspirišu da postanemo poput njih – gorući od ljubavi prema Bogu i prosvetljeni istinom Božijom. Kroz njih, vidimo put ka Carstvu nebeskom, ka večnom svetlu koje je Hristos, naš Gospod, i Spasitelj.