Na današnji dan, pre 115 godina, osnovan je Srpski olimpijski klub, čime je zvanično započeo olimpizam na tlu današnje Srbije. Ovaj značajan događaj odigrao se 10. februara 1910. godine, kada su mladi oficiri školovani u Francuskoj, predvođeni kapetanom Svetomirom Đukićem, osnovali klub u redakciji lista „Novo vreme“ na četvrtom spratu hotela „Moskva“ u Beogradu. Ovaj hotel, izgrađen kao arhitektonski dragulj ruske secesije, postao je simbol novog poglavlja u srpskom sportu.
Osnivači kluba, osim Đukića, uključivali su potporučnika Miloša Ilića i studenta Aleksandra Ilića kao sekretare, dok su za blagajnike izabrani drogerista Milosav Jovanović i kapetan Milorad Petrović. General u penziji Nikodije Stevanović imenovan je za počasnog predsednika. Klub je uživao značajnu finansijsku podršku od različitih institucija, uključujući Ministarstvo narodne privrede, Beogradsku opštinu i Kralja Petra I, koji je redovno pratio takmičenja i obezbeđivao prostor za vežbanje u Košutnjaku.
Godine 1911. klub je promenio ime u Središnju saveznu upravu ili Centralni olimpijski klub, a njegov program obuhvatao je podršku viteškim društvima, organizovanje olimpijskih takmičenja, kao i podsticanje viteškog duha u narodu. Klub se, u tom periodu, zalagao za organizovanje izbornih takmičenja kako bi se srpski takmičari kvalifikovali za Olimpijske igre u Stokholmu 1912. godine.
Dva najistaknutija takmičara iz tog perioda bila su Dušan Milošević i Dragutin Tomašević. Milošević je pobedio na kvalifikacijama za trku na 100 metara, dok je Tomašević osvojio prvo mesto u maratonu. Njih dvojica su predstavljali Srbiju na Olimpijadi u Stokholmu 1912. godine, gde je Tomašević postao prvi srpski olimpijac koji je nosio zastavu na ceremoniji otvaranja.
Putovanje za Stokholm započelo je 12. juna 1912. godine, kada su se Tomašević i Milošević ukrcali na voz ispraćeni gromoglasnim pucanjem prangija. Tomašević, koji je bio u vojsci, dobio je posebno odobrenje da putuje na Igre. Maraton u kojem je učestvovao bio je izazovan, s 62 od 92 prijavljena takmičara. Njegov plasman ostaje nepoznanica, pošto su zapisi o trci izgubljeni, ali se veruje da je zauzeo 37. mesto nakon što je bio sabotiran tokom trke.
Dušan Milošević, takođe svestran sportista, takmičio se u atletici, plivanju i fudbalu. Njegov put do Stokholma uključivao je putovanje sa tri kofera, ali na Igrama nije uspeo da se kvalifikuje za sledeće kolo trke na 100 metara.
Jedan od najvažnijih događaja na Olimpijadi 1912. godine bio je prijem Srpskog olimpijskog komiteta u međunarodnu zajednicu. Svetomir Đukić, koji je započeo saradnju s Pjerom De Kubertenom, uspeo je da obezbedi prijem Srbije u Međunarodni olimpijski komitet. Ovaj trenutak bio je značajan za razvoj srpskog sporta i nastavak tradicije olimpizma u zemlji.
U arhivi MOK-a, pronađeno je pismo Svetomira Đukića Pjeru De Kuberten, gde se zahvaljuje na prijemu u MOK i potvrđuje svoju posvećenost srpskom olimpijskom pokretu. Ovaj dokument, koji je postao dostupan tek 2006. godine, svedoči o dobrim odnosima između Srbije i Međunarodnog olimpijskog komiteta.
Godina 1910. označila je početak kontinuiteta između Srpskog olimpijskog kluba i Olimpijskog komiteta Kraljevine Srbije. Nakon osnivanja nove države 1919. godine, Jugoslovenski olimpijski komitet preuzeo je tu tradiciju, a 2006. godine, nakon raspada Državne zajednice Srbija i Crna Gora, Olimpijski komitet Srbije nastavio je da predstavlja olimpijski pokret u zemlji. Na taj način, srpski olimpijski pokret, koji je započeo pre više od jednog veka, i dalje je aktivan i značajan deo srpske sportske kulture.
