Ivo Andrić, jedan od najpoznatijih i najcenjenijih pisaca na Balkanu, rođen je 9. oktobra 1892. godine u Travniku, Bosna i Hercegovina, a preminuo je 13. marta 1975. godine u Beogradu, Srbija. Dobitnik je Nobelove nagrade za književnost 1961. godine, što je učinilo da postane najpoznatiji književnik sa prostora bivše Jugoslavije.
Andrić je tokom svog života bio aktivan kao diplomata, književnik i intelektualac. Njegovi najpoznatiji romani su „Na Drini Ćuprija“, „Travnička hronika“, „Gospođica“, „Prokleta avlija“ i „Most na Žepi“. Njegova dela su prevedena na mnoge jezike širom sveta i smatraju se klasikom savremene književnosti.
Nakon smrti Ive Andrića, njegova zaostavština i autorska prava stavljena su pod kontrolu njegove zadužbine, koju je sam osnovao. Zadužbina Ive Andrića bavi se podržavanjem kulturnih i humanitarnih projekata, a deo novčanih sredstava koristi se za dodeljivanje nagrade za najbolju pripovetku, u skladu sa pisčevom voljom.
Andrićovo zdravstveno stanje počelo je da se pogoršava početkom decembra 1974. godine, kada je morao da otkaže učešće na jednom kulturnom događaju u Bosni i Hercegovini. Nakon toga, proveo je nekoliko dana u bolnici, gde je započeto intenzivno lečenje. Međutim, uprkos naporima lekara, Andrić je preminuo 13. marta 1975. godine.
Vest o smrti Ive Andrića odjeknula je širom sveta, a brojni književnici, intelektualci i političari izrazili su saučešće i odali počast ovom velikanu književnosti. Na dan smrti, u njegovom rodnom gradu Travniku održane su komemorativne svečanosti, a lokalna zajednica je donela odluke o preimenovanju ulica i muzeja u čast Ivi Andriću.
Ivo Andrić ostaje zapamćen kao jedan od najvećih književnika sa prostora bivše Jugoslavije, čije delo nastavlja da inspiriše i bude predmet proučavanja širom sveta. Njegova književna ostavština i dalje živi kroz čitanje njegovih dela i istraživanje njegovog života i rada.
