Britanska vojna invazija na Island 1940. godine bila je izuzetno neobična situacija. Ujedinjena Kraljevina izvršila je napad na neutralnu i miroljubivu državu, iako se Island u to vrijeme nalazio u personalnoj uniji s Danskom. Island je bio nezavisno kraljevstvo, ali je imao istog kralja kao i Danska – Kristijana X. Uz to, imao je vojsku od samo 60 vojnika.

Razlog invazije leži u preventivnom potezu Britanaca kako bi spriječili Nacističku Njemačku da osvoji Island, nakon što su već osvojili Dansku i Norvešku u operaciji Weserübung. Kralj Kristijan X iz Danske je bio eliminiran, te je Island proglasio punu nezavisnost. Britanci su željeli spriječiti sličnu situaciju na Islandu i zato su počeli vojnu invaziju.

Vojna operacija nije bila velika, jer Island nije imao snažnu vojsku. Britanci su se iskrcali sa 746 marinaca, a kasnije je stigao i kontingent od 4.000 vojnika. Islandska vlada je protestirala zbog kršenja neutralnosti, ali je ipak naredila svojim građanima da tretiraju britanske napadače kao goste. Invazija je bila uspješna i Island je bio pod kontrolom Ujedinjene Kraljevine, a zatim SAD-a, tokom Drugog svjetskog rata.

Vinston Čerčil je bio inicijator invazije, a upravo tog dana je postao premijer. Čerčil je ranije predlagao preventivno osvajanje baza u Norveškoj i Švedskoj, ali njegovi prijedlozi nisu bili prihvaćeni. Britanci su željeli spriječiti Nacističku Njemačku da iskoristi Island kao strategijsku točku u Atlantiku.

Nakon vojne invazije, Island je bio pod kontrolom saveznika tokom Drugog svjetskog rata. Britanci su uspostavili vojnu prisutnost na otoku, a kasnije su ih zamijenile Sjedinjene Američke Države. Američke baze su ostale na Islandu i nakon završetka rata, kao dio strategije zaštite sjevernoatlantskog prostora.

Iako je invazija bila izazvala mnogo kontroverzi i protesta, ostavila je trajne posljedice na odnose između Islanda i Ujedinjene Kraljevine. Island je morao prihvatiti stranu vojnu prisutnost i ograničenja koja su proizašla iz toga. Ipak, postojala je određena suradnja između dviju zemalja tokom rata, kako bi se osigurala sigurnost Atlantskog otočja.

Island je bio ključna točka za kontrolu atlantskog prostora tokom Drugog svjetskog rata, zbog svoje strateške pozicije i važnosti za saveznike. Britansko-američka vojna prisutnost na Islandu osigurala je sigurnost u regiji i omogućila saveznicima da kontroliraju Atlantski ocean.

U konačnici, invazija Islanda 1940. godine predstavljala je važan trenutak u povijesti Islanda i odnosa između zemalja u vrijeme Drugog svjetskog rata. Unatoč kontroverzama i protestima, invazija je imala trajne posljedice na sigurnost Atlantskog otočja i suradnju između saveznika. Island se suočio s novim izazovima i ograničenjima, ali je ostao važno uporište za kontrolu Atlantskog prostora.