Kultni film „Ko to tamo peva“ redatelja Slobodana Šijana jedan je od najpoznatijih filmova jugoslovenske kinematografije. Snimljen 1980. godine, film prati putovanje bolesnog čoveka, koji igra glumac Boro Stjepanović, autobusom za Beograd.

Jedna od zanimljivosti vezanih za ovaj film je da je Boro Stjepanović imao samo 33 godine dok je radio na filmu, iako je izgledom delovao mnogo starije. Mnogi su se šokirali kada su saznali da je mladi glumac imao tako mlade godine tokom snimanja.

Glumac je u više navrata isticao da nikada nije dobio glavnu ulogu u filmu ili seriji, ali da mu to nije smetalo. Sa preko 50 uloga na pozorištu i filmu, danas radi kao profesor glume na Fakultetu dramskih umetnosti na Cetinju. Također je napisao pet knjiga o glumi.

Boro Stjepanović je svojom glumačkom veštinom stekao brojne obožavaoce i postao je poznat po svojoj ćelavoj glavi i mršavosti koja ga je činila prepoznatljivim. Iako nikada nije dobio glavnu ulogu, njegova strast prema glumi bila je evidentna kroz sve njegove uloge. Kaže da je za njega glumcu važnije da ima dobru ulogu nego glavnu.

„Ko to tamo peva“ ostaje jedan od klasika jugoslovenske kinematografije, prepoznatljiv po svojoj humorističnoj priči i sjajnoj glumačkoj ekipi. Boro Stjepanović je svojim nastupom u ovom filmu pokazao svoj talenat i doprineo da film postane kultni klasik.

Uz sve svoje uspehe u glumi, Stjepanović je posvećen i svojoj ulozi kao profesora glume, pomažući mladim studentima da razviju svoj talenat i ostvare svoje snove u svetu glume. Njegova strast prema glumi i umetnosti vidljiva je kroz sve što radi, bilo da je u ulozi glumca ili u ulozi pedagoga na fakultetu.

Boro Stjepanović ostaje jedan od najpriznatijih glumaca na prostoru bivše Jugoslavije i inspiracija mnogim mladim glumcima da tragaju za svojom strašću prema umetnosti i da se posvete svojoj karijeri sa istom posvećenošću kao što je on to učinio. Njegov doprinos kinematografiji i pozorištu neće biti zaboravljen, a film „Ko to tamo peva“ ostaje jedan od njegovih najznačajnijih ostvarenja koje će se i dalje gledati i ceniti kao klasik jugoslovenske kinematografije.