Gojko Šantić, poznati glumac, preminuo je u 78. godini u Beogradu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta od 1968. do 2011. godine te je tokom svoje karijere osvojio brojne nagrade, uključujući Oktobarsku nagradu, Vukovu nagradu i četiri Godišnje nagrade Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Datum i mesto sahrane bit će naknadno objavljeni.
Šantić je diplomirao glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju 1967. godine u klasi Mate Miloševića. Već naredne godine postao je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Bio je dio takozvane generacije Bojanovih beba, zajedno s glumcima kao što su Milan Gutović, Tanasije Uzunović, Josif Tatić, Ivan Bekjarev, Branko Cvejić, Svetlana Bojković, Đurđija Cvetić, Slobodan Đurić, Dušan Đurić, Vojislav Brajović, Mirjana Vukojčić i Cvijeta Mesić.
Tokom svoje karijere, igrao je više od trideset uloga u matičnoj kući, među kojima se izdvajaju uloge u predstavama poput „Koriolan“, „Otelo“, „Ja, Rade Tomov“, „Tri sestre“, „Zli dusi“, „Seobe“, „Valjevska bolnica“, „Vesele žene Vinzorske“ i „Putujuće pozorište Šopalović“. Za svoju ulogu u predstavi „Putujuće pozorište Šopalović“ dobio je Oktobarsku nagradu grada Beograda. Posljednja uloga koju je odigrao u JDP bila je uloga Gajeva u Čehovljevom „Višnjiku“ 2000. godine, za koju je nagrađen Statuetom „Milivoje Živanović“ na Glumačkim svečanostima u Požarevcu iste godine.
Pored JDP-a, Šantić je gostovao i na drugim pozorišnim scenama poput Beogradskog dramskog pozorišta, Ateljea 212, Crnogorskog narodnog pozorišta, Narodnog pozorišta u Beogradu te Narodnog pozorišta u Nišu.
Također je ostvario uloge na filmu i televiziji, a najznačajniju filmsku ulogu, Doroteja, ostvario je u istoimenom filmu iz 1981. godine.
Gojko Šantić bio je poznat i priznat glumac čija je smrt ostavila veliku prazninu u svetu glume. Svojim talentom, radom i predanošću ostavio je veliki trag u srpskoj kulturi i ostati će upamćen kao jedan od najznačajnijih glumaca svog vremena.
Šantić će zauvek ostati zapamćen po svojim izuzetnim glumačkim dostignućima, te iza sebe ostavlja bogatu i uspešnu karijeru koja je obogatila i inspirisala mnoge ljude. Njegova smrt je nenadoknadiv gubitak za svet pozorišta i kulture, a njegovo delo će zauvek ostati deo kulturne baštine Srbije.
