U Srbiji počinje period proslave slava, odnosno krsnih imena, koji se završava krajem januara proslavom Savindana. Tokom ovog perioda postoji još deset slava koje se masovno proslavljaju, među kojima su najveće Sveti Nikola i Sveti Jovan. Mnogi vernici su u nedoumici kako pravilno proslaviti krsnu slavu, pa se preporučuje da domaćini pažljivo prate crkvene propise.

Pripreme za slavu počinju nekoliko dana ranije, uključujući čišćenje kuće, kupovinu nove odeće i stvaranje pozitivne atmosfere u domu. Osvećenje vodice obavlja parohijski sveštenik, a potrebno je pripremiti slavski kolač, žito, sveću i crno vino. Sveća se pali neposredno pre lomljenja kolača i prisutna je tokom cele slave, a simboliše svetlost Hristovu.

Slavski kolač simboliše Isusa Hrista, dok se vino koje se prelije pre osveštavanja predstavlja Hristovu krv. Ukućani uzimaju komadić kolača nakon osveštavanja, a zatim ga dele sa gostima uz ručak. Žito se kuva i prinosi u slavu i čast svetitelja i simbolizuje večni život. Prema crkvenom kanonu, trpeza za slavu mora da sadrži posnu hranu, ako slava pada u dane posta.

Protojerej-stavrofor Ljubivoje Radović savetuje da se slava proslavlja isključivo u kući, sa porodicom i najbližim prijateljima, te da se izbegava proslava u restoranima. On ističe važnost duhovnog raspoloženja i pravilne proslave slava prema pravoslavnoj veri. Krsna slava je porodični praznik koji se proslavlja s poštovanjem prema tradiciji, svetitelju i gostima.

Sveti Sava, prvi arhiepiskop Srpske pravoslavne crkve, uveo je slavu u crkvene okvire, što je postala tradicija koju Srbi i danas čuvaju i proslavljaju sa poštovanjem. Isceljenje devojčice na grobu Svetog Dimitrija predstavlja primer vere i snage molitve u pravoslavnoj veri. Vreme krsne slave treba da bude vreme posvećeno molitvi, porodici i tradiciji, te da se pravilno poštuju običaji i nalaženja crkve.