Letopis Matice srpske je jedinstveni književni časopis koji već dva veka kontinuirano izlazi. Osnovan je 1824. godine u Novom Sadu pod nazivom Serbska letopis, a štampan je u Budimu. U čast ovog jubileja, otvorena je izložba „Na stranicama Letopisa – Dva veka 1824-2024“ koja prikazuje arhivsku građu časopisa tokom 200 godina postojanja.

Na izložbi su prikazana svedočanstva o kontinuitetu Letopisa, uključujući i prvi dokument iz 1824. godine koji potpisuje osnivač i prvobitni urednik Georgije Magarašević. Letopis je osmišljen kao centralno mesto za izlaganje rezultata književnog i naučnog stvaralaštva srpskog naroda, ali i svih Slovena. Naučni skup u Matici srpskoj okupio je poštovaoce Letopisa, književnike i druge uglednike, a pozdravne reči uputili su patrijarh srpski Porfirije i mitropolit bački Irinej.

Izložene arhivalije uključuju pisma poznatih književnika poput Ive Andrića i Milovana Danojlića, koja otkrivaju detalje o njihovom saradnji sa Letopisom. Posebno zanimljivo je pismo Aleksandra Tišme iz 1951. godine u kojem se protivi ideji da Letopis postane tromesečnik umesto mesečnika, smatrajući da bi takva promena imala negativne posledice na ugled časopisa.

Pisma autora često su sadržavala pitanja o isplati honorara za objavljene tekstove, što je bio aktuelan problem u prošlosti. Danas se isplata honorara gotovo ne postavlja kao relevantna tema u svetu književnih časopisa. Letopis je kroz svoju istoriju imao 34 urednika, a trenutni urednik je Selimir Radulović. Matica srpska, kao izdavač Letopisa, takođe će uskoro obeležiti dvestu godišnjicu postojanja.

Letopis Matice srpske je ne samo dragocen kulturni artefakt, već i simbol kontinuiranog književnog stvaralaštva i kulturnog nasleđa srpskog naroda. Kroz svoje stranice, ovaj časopis je okupljao brojne pisce, urednike i čitaoce, čineći ga nezamenjivim delom srpske književne scene. Jubilej Letopisa predstavlja priliku da se osvrnemo na bogatu istoriju ovog časopisa i da istaknemo njegov značaj u očuvanju književne tradicije i identiteta srpskog naroda.