Sve ono što je pratilo gostovanje izložbe „Ivo Andrić – čovek iznad vremena“ u Kulturnom centru Srbije u Pekingu, prema rečima Jelene Medaković, direktorke Muzeja grada Beograda, ukazuje na to da je ovaj izlog srpske kulture na Dalekom istoku, s punim pravom poneo ime našeg jedinog nobelovca. Ova multimedijalna izložba ima značajnu tradiciju, s obzirom na to da je tokom proteklih četiri godine gostovala u raznim svetskim centrima, ali je događaj u „Distriktu 789“, jednom od najživljih umetničkih kvartova Pekinga, dobio posebno značenje.
Jelena Medaković ističe da je izložba prilagođena specifičnom kontekstu Kine, uključujući tematske celine kao što su „Književnik“, „Diplomata“, „Nobelova nagrada“, a posebno je istaknut segment „Put u Kinu“. Ova prilagodba je imala za cilj da predstavi život i rad Andrića, dok su posetioci mogli da uživaju u raznim interaktivnim sadržajima. Medakovićeva je bila iznenađena znanjem i interesovanjem kineskih stručnjaka i studenata o našem piscu, što ukazuje na značaj Andrića u međunarodnom književnom diskursu.
Centralni deo izložbe bio je posvećen Nobelovoj nagradi, koju je Andrić dobio 1961. godine. Izložena je replika diplome i medalje uz zvučni zapis njegovog govora sa dodele nagrade, što je dodatno obogatilo iskustvo posetilaca. Kineski posetioci imali su priliku da preko VR naočara posete Muzej Ive Andrića u Beogradu, njegovu rodnu kuću u Travniku, kao i apartman u Sokobanji, čime je stvorena jedinstvena veza između dva sveta.
Medakovićeva naglašava da je prostor Kulturnog centra Srbije u Pekingu u epicentru umetničkih dešavanja, blizu Muzeja savremene umetnosti, što dodatno doprinosi značaju izložbe. U cilju očuvanja Andrićevog nasleđa, centru je trajno ostavljena replika Nobelove medalje i jedan dizajnerski kutak koji će predstavljati Andrića kao diplomatu i stvaraoca, kao i pružiti informativne sadržaje o njegovom životu i delu.
Ove godine se obeležava pedesetogodišnjica Andrićeve smrti, pa su planirani različiti komemorativni događaji, predavanja, kao i konkursi namenjeni đacima i studentima. Medakovićeva naglašava da će u Pekingu gostovati i drugi sadržaji iz bogate riznice Muzeja grada Beograda, čime se nastoji dodatno promovisati srpska kultura i Andrićevo nasleđe.
Ivo Andrić je posetio Kinu 1956. godine kao član jugoslovenske delegacije, tokom koje je proveo mesec dana u Šangaju i Pekingu. Tokom svoje posete, Andrić je imao priliku da poseti Muzej Lu Sina, gde je pronašao knjigu Laze Lazarevića, što je inspirisalo njegovo pisanje „Susret u Kini“. U ovom tekstu, Andrić naglašava značaj pisanih reči kao mostova koji prevazilaze geografske i vremenske udaljenosti, što dodatno osvetljava njegovu misiju kao pisca.
Pored Pekinga, ambijent sličan onom u kineskoj prestonici priprema se i za Stokholm, gde će biti predstavljeni Andrićevi radovi i nasleđe. Medaković otkriva da se trenutno radi na izradi mobilijara za ovu izložbu, koja će uključivati repliku Nobelove medalje. Posetioci će imati priliku da se upoznaju s Andrićevim životom i delima kroz virtuelne ture i razna izdanja njegovih knjiga.
Jelena Medaković zaključuje da je Andrić toliko veliki pisac da mu se još nismo dovoljno odužili, te da ovakvi događaji doprinose njegovom posthumnoj slavi i promociji srpske kulture na globalnom nivou. Izložba u Pekingu predstavlja važan korak u očuvanju Andrićevog nasleđa i širenju svesti o njegovom značaju kao jednog od najvažnijih pisaca 20. veka.
