Rusi su u novoosnovanoj Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca dobili privilegiran status, živeći u ruskim kolonijama širom zemlje. Njihov organizovan život u novoj sredini omogućili su Državni odbor i Državna komisija za brigu o ruskim izbeglicama. Međutim, i pored povlašćenog statusa, život ruskih izbeglica bio je težak i neizvestan. Kralj Aleksandar je smatrao da Srbija ima moralnu obavezu prema Rusiji zbog spasavanja srpske vojske u Prvom svetskom ratu. Velika većina Rusa koji su došli u zemlju bili su obrazovani ljudi i veliki doprinos dali su razvoju srpske kulture i društva. Nakon Drugog svetskog rata, većina ruskih emigranata napustila je zemlju zbog straha od komunističke vlasti. Tek posle uvođenja višestranačja i demokratskih promena u obe zemlje, počelo se više pisati o ruskoj emigraciji u Jugoslaviji. Autori i istraživači iz obe zemlje bave se ovom temom, želeći da sačuvaju sećanje na izbeglički egzodus i prijateljstvo ruskih i srpskih naroda. Nažalost, tema ruskih izbeglica u Jugoslaviji retko je zastupljena u jugoslovenskoj i sovjetskoj istoriografiji, ali je dobila veću pažnju u novije vreme. Feljton ima za cilj da oživi sećanje na ovaj deo istorije i da upozori na pokušaje revizije istorije koji mogu ugroziti svetski mir. Nove tenzije između Rusije i Ukrajine naveli su na ponovno razmatranje teme ruskih izbeglica, kako bi se iz prošlosti izvukle pouke za budućnost. Emigranti iz Rusije, Ukrajine i drugih zemalja koji su došli u SHS nakon Oktobarske revolucije nazivaju se Rusima, jer su većinom bili pripadnici carske Rusije. Sačuvanje njihovog identiteta bio je važan cilj, pa su osnovane brojne kulturne i esnafske ustanove kako bi očuvali svoju kulturu i običaje. Nastavak carstva institucija doprineo je očuvanju ruske i srpske kulturne baštine.