Telo nepoznatog muškarca pronađeno je 1. oktobra 1968. godine na đubrištu nedaleko od Versaja, u plastičnoj kesi, sa vezanim rukama i nogama. Pariska policija, na osnovu otisaka prstiju, identifikovala je ubicu kao Stevana Markovića, jugoslovenskog emigranta i bliskog prijatelja poznatog francuskog glumca Alena Delona.
Prvo veštačenje pokazalo je da je Marković ubijen udarcem tvrdim predmetom, ali je ekshumacija tela kasnije otkrila da je zapravo smrt nastupila usled povreda od vatrenog oružja kalibra 9 mm, što je ukazivalo na profesionalne ubice. Policija je dugo čuvala informacije o njegovoj povezanosti sa Delonom u cilju zaštite istrage, sve dok nije bilo potrebno da pozovu Delona i njegovu suprugu Natali na ispitivanje.
Stevan Marković je rođen 1937. godine u Beogradu. Odrastao je u Sremskoj ulici, gde je bio poznat kao deo ulične ekipe koja je dominirala tim područjem. U potrazi za boljim životom, napustio je Beograd 1958. godine i ilegalno prešao u Francusku. Tokom godina u Parizu, radio je razne poslove, ali je ključni trenutak u njegovom životu bio susret sa Alenom Delonom 1965. godine.
Postoje indicije da je Marković upoznao Delona zahvaljujući Milošu Miloševiću, koji je tragično preminuo 1966. godine u Holivudu pod nerazjašnjenim okolnostima. Milošević je bio blizak Markoviću i njegovo iznenada nestanak postavio je temelje za buduće sumnje i teorije o povezanosti između ovih događaja.
Do 1968. godine, Marković i Delon su imali blizak odnos, ali su se njihovi putevi počeli razdvajati. Marković je bio finansijski zavistan od Delona, ali je često trošio novac na kocku i provode, što je izazvalo nezadovoljstvo u Delonovoj porodici. Navodno je postojala i kratka afera između Markovića i Delonove supruge Natali, što je dodatno zakomplikovalo odnose.
Marković je poslednji put viđen 22. septembra 1968. godine, kada je ušao u taksi. Njegov prijatelj Uroš Milićević bio je poslednji koji ga je video živog, ali je kasnije menjao iskaze, što je izazvalo dodatne sumnje. Delon je prvobitno negirao poznavanje Markovića, ali su otkrivena pisma koja je Marković pisao prijateljima i bratu, u kojima je izražavao nezadovoljstvo svojim životom i pretnjama koje je primao.
Istraga je otkrila da su se u pismima pominjali i drugi ljudi, uključujući Fransoa Markantonija, Delonovog poznanika povezanog s mračnim poslovima. Milićević je nestao iz Pariza, a njegovo telo je kasnije pronađeno, što je dodatno zakomplikovalo slučaj.
Krajem 1968. godine, u istragu se uključio Borivoj Ackov, zatvorenik koji je tvrdio da zna nešto o Markovićevom ubistvu i da je ono moglo biti povezano sa seksualnim skandalima u visokim društvenim krugovima. Njegove tvrdnje su izazvale šok, posebno zbog impliciranja da su u to uključeni ljudi iz političkih krugova.
Iako su istražitelji ispitivali Delona više puta, nikada nije pronađen konkretan dokaz koji bi ga povezao sa ubistvom. Njegovi alibi su često bili pod sumnjom, a informacije o njegovim kretanjima 22. septembra nisu se poklapale sa njegovim izjavama.
Nakon godina istrage, slučaj je ostao nerazjašnjen. Markovićev ubica nikada nije pronađen, a svi tragovi su se gubili. Ova misterija ostaje jedna od najkontroverznijih u francuskoj kriminalistici, a slučaj Marković je ostao obavijen velom tajne, o kojem se i dalje šuška, ali se nikada nije snimio film o tom događaju zbog pritisaka i pretnji koje su usledile.
