Antologijski glumac Taško Načić bio je jedan od najpoznatijih i najvoljenijih glumaca sa prostora bivše Jugoslavije. Rođen je u Kruševcu 1934. godine, a svoje prve glumačke korake napravio je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi Mate Miloševića. Već u toku studija, Načić je igrao u predstavama poput „Stanoje Glavaš“ i „Gospođa ministarka“, a publika ga je najviše pamti po ulogama u filmovima „Davitelj protiv davitelja“ i „Ko to tamo peva“.

Načić je svojim karakterističnim izgledom, visinom od 192 centimetra, privlačio pažnju publike kako na pozornici, tako i na velikom platnu. Ipak, zbog specifičnog izgleda, neki reditelji nisu mu davali željene uloge, što ga je ponekad frustriralo. Ipak, Načić je verovao da je unutrašnja snaga i talenat mnogo važniji od spoljašnjeg izgleda, te je isticao da je važnije šta čovek može da pruži iznutra.

Kroz svoju bogatu karijeru, Taško Načić je ostvario 67 maestralnih uloga u pozorištu, deset godina je igrao monodramu „Ne pucaj bre“, a snimio je dvadesetak filmova. Debitovao je 1960. godine u filmu „Bolje je umet“, a tokom godina postao je prepoznatljiv po ulogama u filmovima poput „Bokseri idu u raj“, „Majstor i Margarita“, „Čudo neviđeno“, „Sabirni centar“ i mnogi drugi.

Nažalost, Taško Načić preminuo je 26. marta 1993. godine u Beogradu u 58. godini života. Sahranjen je na Novom groblju u srpskoj prestonici, ostavljajući iza sebe veliko nasleđe u domaćoj kinematografiji i pozorištu. Njegova harizma i neponovljiv talenat i dan danas ostaju urezani u sećanjima publike širom regiona.

Načić je retko davali intervjue, ali jednom prilikom je podelio svoje misli o glumačkom zanatu i izazovima koje je imao tokom karijere. Svestan svoje spoljašnjosti, Taško je isticao važnost unutrašnjeg talenta i karaktera, te je verovao da je to ono što zaista izdvaja glumca. Sećajući se trenutaka iz svoje mladosti i učenja glume, Načić je istakao primer glumice kojoj spoljašnji izgled nije bio ključan faktor u stvaranju lika na sceni.

Taško Načić ostaje neizostavan deo domaće kinematografije i pozorišta, sa velikim brojem uspeha i uloga koje je ostavio iza sebe. Njegova autentičnost, talenat i neponovljivost i dalje žive kroz njegova dela, inspirišući nove generacije glumaca i umetnika. Njegova harizma, svečana i specifična pojava, kao i ljubav prema glumi, čine ga simbolom jedne ere u domaćoj kulturi, ostavljajući neizbrisiv trag i sećanje na njegovu nezaboravnu umetnost.